Author :
Abstract
Postmodernite ilk olarak tek başına modernist yapıya karşı “düşünümsellik, ironi, yapaylık, rastgelelik, anarşi, parçalanma, pastiş ve alegori” lehine bir tepkiye atıfta bulunan bir mimari terim olarak popüler hale getirilmiştir. O dönemlerden beri ve özellikle son beş yılda artan bir hızla organizasyon teorisyenlerinin ilgi alanlarına girmiştir. Terim şimdi kültürle ilgili popüler söylemde yaygın olarak kullanılmaktadır ve onun yararlılığı ya da başka türlü çağdaş toplumların ortaya çıkan özelliklerini açıklamak için bir araç olarak pek çok tartışma teşvik edilmiştir. Postmodernite ve kültür arasındaki bu bağlantının, onun organizasyon çalışmalarına dahil edilmesini açıklamaya yardımcı olması muhtemel görünmektedir. Bunların çoğu yönetimsel “hızlı düzeltme” türünden olmakla birlikte, normatif reçetelerden kaçınmak ve dikkati dil, mit, sembolizm, ritüel vb. bu akımlar göz önüne alındığında, postmodernizmin örgütler üzerine alternatif bakış açılarıyla ilgilenenler tarafından tartışılmaya başlaması pek şaşırtıcı değildir. Sonuçta, kültürümüz dönüşüyorsa, organizasyonlarımız da dönüşebilmektedir.
Keywords
Abstract
Postmodernity was first popularized as an architectural term, referring to a reaction against the stand-alone modernist structure in favor of "reflectivity, irony, artificiality, randomness, anarchy, fragmentation, pastiche and allegory". Since then, and especially in the last five years, it has entered the field of interest of organization theorists with an increasing speed. The term is now widely used in popular discourse about culture, and much discussion has been encouraged of its usefulness or as a tool to describe otherwise emerging features of contemporary societies. This link between postmodernity and culture seems likely to help explain its inclusion in organizational work. While most of these are of the administrative "quick fix" type, avoiding normative prescriptions and diverting attention to language, myth, symbolism, ritual, etc. Given these currents, it is hardly surprising that postmodernism is starting to be discussed by those interested in alternative perspectives on organizations. After all, if our culture is transforming, so can our organizations.
Keywords
- Alvesson, M. (1990). “Organisation: from substance to image”. Organization Studies, 11(3), 373-394.
- Alvesson, M. (1990). “Organisation: from substance to image”. Organization Studies, 11(3), 373-394. Bal, H. (2015). Nitel Araştırma Yöntem ve Teknikleri. İstanbul: Sentez Yayınevi
- Baransel, A. (1993). Çağdaş Yönetim Düşüncesinin Evrimi, 3. Baskı, İstanbul: Avcıol Basın-Yayın. Bayram, Y. (2007). “Postmodernizm Üzerine”. Baykara Dergisi, 4 (2), 37-39.
- Berman, M. (1992). Modernlik Dün, Bugün ve Yarın, (Çev: Ümit Altuğ), İstanbul: Birikim Yayınları.Best, S. ve Kellner, D. (2011). Postmodern Teori, Çev. Mehmet Küçük, İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
- Birkök, C. (1998) “Modernizm’den Postmodernizme: Yeni Problemler”, Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, 2(2), 25-38.
- Birkök, M. C. (1994). Bilgi Sosyolojisi Işığında Kimlik Sorunu, İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Doktora Tezi, İstanbul.
- Boje, D., (2006), “What Happened on the Way to Postmodern? Part II”, Journal of Administrative Theory&Praxis, 28(4), 479-494.
- Bozkurt, Ö., Ergun, T. ve Sezen, S. (1998). Kamu Yönetim Sözlüğü, Ankara: TODAİE Yayınları.
- Brown, S. (1993), “Postmodern Marketing?”, European Journal of Marketing, 27(4), 19-34. Clegg, Stewart, R. 1990). Modern organisations. London: Sage.
- Brown, S. (1993), “Postmodern Marketing?”, European Journal of Marketing, 27(4), 19-34.
- Cooke, P. (1990). Back to the future: modernity, postmodernity and locality. London: Unwin Hyman.
- Cooper, R. and Burrell, G. (1988). “Modernism, post modernism and organisational analysis: an introduction”. Organization Studies 9(1), 91-112.
- Demirel, D. (2014) “Modernizmden Postmodernizme Kamu Yönetimi”, Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 5(2), 170-180
- Ehrenberg, R. G. and Smith, R. S. (2012). Modern labor economics: Theory and public policy. Prentice Hall. Fişek, K., (2005), Yönetim, Ankara: Paragraf Yayını.
- Foucault, M. (1972), The Archaeology of Knowledge and The Discourse On Language, Çev. A.M. Sheridan Smith, New York: Pantheon Books.
- Foucault, M. (1987). Söylemin düzeni (Çev: T. Ilgaz,). İstanbul: Hil Yayınları.
- Foucault, M. (1992), Hapishanenin Doğuşu, Çev. Mehmet Ali Kılıçbay, Ankara: İmge Kitapevi. Genç, N. (2005). Yönetim ve Organizasyon, 2. Baskı, Ankara: Seçkin Yayınları.
- Gephart, R., (1996), “Management, Social Issues and The Postmodern Era”, (Eds. D.Boje, R. Gephart and T.Thatckenkery), Postmodern Management and Organization Theory, Thousand Oaks, London, Sage Publications.
- Gergen, K. (1986). “Organisational theory in the postmodern era”. Paper presented at the Rethinking Organisation conference, University of Lancaster.
- Gerloff, E. A. (1995). Organizational Theory and Design, Singapore: McGraw-Hill. Göka, E. (1993). “Küller Arasındaki Ruh”, Birikim Dergisi, 49, 25-35.
- Göktolga, O., (2012), Postmodernite ve Siyasal Kimlikler, Malatya: Bilsam Yayınları.
- Heydebrand, W. (1989). “New organizational forms”. Work and Occupations, 16(3), 323-357.http:/www.rcopper.com/files/Ch Postmodern Managing İntro.pdf Erişim tarihi: 25.01.2013Kayıkçı, S. (2017), Yönetim ve Örgüt Kuramı Dersi, Lisans Ders Notu.
- Kellner, D., (1998), Toplumsal Teori Olarak Postmodernizm: Bazı Meydan Okumalar ve Sorunlar, Der. Mehmet Küçük, (2000), Modernite Versus Postmodernite, Ankara: Vadi Yayınları.
- Lash, S. (1990) Sociology of postmodernism. London: Routledge.
- Lonar, D., (2005), “Postmodern Organization and New Forms Of Organizational Control”, Economic Annals, 165, April-June, 105-120.
- Lyotard, J. F., (1997), Postmodern Durum, Çev. Ahmet Çiğdem, Ankara: Vadi Yayınları. MEB, (2012). Örgüt İletişim, MEB Yayınları, Ankara.
- Murphy, J. W., (1995), Postmodern Toplumsal Analiz ve Eleştiri, Çev. Hüsamettin Arslan, Eti Yayınları, İstanbul.
- Nişancı, N. Z., (2015), “Geçmişten Günümüze Yönetim Düşüncesi”, Geçmişten Günümüze Yönetim Düşüncesi”, Yönetim Bilimi Dergisi, 13(25), 257-294.
- Özcan, K. ve Ağca, V., (2010), “Yeni Kamu Yönetimi Anlayışında Postmodernizmin İzleri”, Amme İdaresi Dergisi, 43(3), 1-32.
- Özcan, K., (2012), Postmodern Örgüt Kuramı, Ankara: Gazi Kitapevi.
- Özsevgeç, Y. (2017). “Postmodernizm Üzerine”. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 10(54), 135-142. Öztaş, N., (2015), Yönetim ve Örgüt Kuramları, İstanbul: Otorite Yayını.
- Pada, R. T. S. (2009). “Iterability and Differance: Re-tracing The Context Of The Text”, Kritike, 2(2), 68-89. Parlak, B., (2011), Yönetim Bilimi ve Çağdaş Yönetim Teknikleri, İstanbul: Beta Yayını.
- Robbins, S. P. (1997). Organization Theory: Structure, Design, and Applications, 2. Baskı, New Jersey: Prentice Hall.
- Rust, V. (1993). “Postmodemizm ve Eğitime Yansımaları”, (Çev: Kemal İnal), Birikim, 49(2), 15-29.
- Sallan, S. ve Boybeyi, S., (1994), “Postmodernizm-Modernizm İkilemi”, Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih- Coğrafya Fakültesi Felsefe Bölümü Dergisi, 15, 313-323.
- Saroğlu, H., (1999), “Çağdaş Yönetim Yaklaşımları ile Postmodern Yönetim Yaklaşımının Karşılaştırılması”, Öneri Dergisi, 2(11), 217-222.
- Stewart, T. A. (1997), Intellectual Capital: The New Wealth of Organizations, New York: Double Day/Currency.
- Şişman, M. (1994). Örgüt Kültürü, Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları.Türk Dil Kurumu. (2011). Büyük Türkçe Sözlük. 2011. http:// tdkterim.gov.tr.
- Uçan, H., (2009), “Modernizm/Postmodernizm ve J. Derrida’nın Yapısökümcü Okuma ve AnlamlandırmaÖnerisi”, Tusrkish Studies, International Periodical For The Language, Literature and History of Turkish or Turkic, C.4, S.8, (2283-2306).
- Uğur, A. (1992). “Postmodernin Siyasetle İlişkisi Üzerine”, Defter Dergisi, 18(2), 35-50.
- Whitaker, A. (1989). ‘The transformation in work: towards the post modem organisation”. Paper presented at the Rethinking Organization conference, University of Lancaster.
- Yıldırım, M. (2009). Modernizm, Postmodernizm ve Kamu Yönetimi, Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, 6(2), 25-35
- Zerzan, J., (2013), Gelecekteki İlkel, Çev. Cemal Atilla, Kaos Yayınları, İstanbul.
